Het afgelopen jaar werd ik stilgezet. Ik worstelde al een langere tijd met de onrust die ik vanbinnen had, maar ik wist niet goed hoe ik daarvan los moest komen. Daardoor werd ik noodgedwongen stilgezet: door stressklachten kon ik mijn werk niet meer doen en moest ik even helemaal stoppen.
Eigenlijk was die onrust er al jaren: uit onzekerheid en perfectionisme lag mijn focus vaak op waar ik tekortschoot en dat probeerde ik te compenseren door zo hard mogelijk mijn best te doen. Het probleem was dat ik het daardoor nooit goed genoeg deed en dat er altijd wel meer was wat ik had kunnen doen. Ik zat in een bodemloze put en zakte daar steeds verder in weg.
Maar doordat ik stil werd gezet, ontstond er ruimte om naar de oorzaken te kijken en om wegen te ontdekken die me konden helpen. In gesprekken reflecteerde ik op wat er aan de hand was. Een belangrijke ontdekking was dat ik mogelijk hoogsensitief ben. Ik ging me erin verdiepen en zag dat ik veel overeenkomsten met hoogsensitiviteit heb. Belangrijk daarbij is dat ik moet letten op de hoeveelheid prikkels die ik binnenkrijg en dat ik momenten moet inbouwen om te ontprikkelen. Dat laatste bracht me op het spoor van de verstilling, waarin ik een nieuwe bron vond om innerlijk tot rust te komen.
Het bovenstaande proces liep gelijk op met het zoeken van nieuw werk. Omdat het me niet goed lukte om een baan te vinden die echt bij me paste, besloot ik een sprong in het diepe te wagen en een eigen onderneming te starten. Zo kon ik mijn eigen behoefte naar verstilling en verdieping koppelen aan het verlangen om de ‘schatten’ die ik ontdekte (Matteüs 13:44) met anderen te delen.
In mijn werk als voorganger de afgelopen jaren was ik al met de Lectio Divina (biddend Bijbellezen) begonnen, maar nu had ik de behoefte om me verder te verdiepen in vormen van contemplatief gebed. Ik las erover en probeerde in de praktijk te oefenen. Zo proefde ik hoe de stilte en het aandachtig zoeken van God een helende werking kunnen hebben op de onrust die er vanbinnen kan zijn. Ook zocht ik naar manieren en momenten waarop ik de stilte kon inpassen in mijn eigen ritme en hoe ik daarin zowel gedisciplineerd als mild voor mezelf kon zijn. Met Stil Water hoop ik iets van deze lessen met anderen te kunnen delen.
Bijzonder hoe een moment van stilgezet worden je soms weer nieuwe wegen laat vinden waar je eigenlijk al veel langer naar op zoek bent. Mijn behoefte aan innerlijke rust was de afgelopen jaren groot, maar doordat het leven in al haar drukte maar doorging, lukte het me niet om die rust te vinden. Nu werd ik – naar mijn grote frustratie – noodgedwongen stilgezet en vond ik eindelijk waar ik al zo lang naar op zoek was en hoe ik die rust kan blijven voeden. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk en dat is iets om stil van te worden.